Maf feitje: als ik op deze webstek al m’n zonden (zeg maar) opbiecht en ik voor m’n gevoel een te drastische stap heb gezet daarmee, is m’n brein alweer op zoek naar een fijner en feestelijker feit. Nu wil het toch echt dat ik vandaag precies 25 (lees: vijfentwintig) jaar geleden de sleutel ontving van mijn huidige appartement.
Ik was nog geen 30. En als ik de verhalen zo lees, her en der, is dat precies op het juiste moment …
Zucht! Ik denk het echt, mensen. Ik ben vast en zeker in een dijk van een midlifecrisis beland. En ik zal je vertellen waarom ik dat denk. Want het gaat niet over relaties, dit keer. Neen. De passies die ik had zijn verworden tot een routine. Zomaar. Zonder waarschuwing. Wat heet, ik kan die passies die ik had niet eens meer zo noemen. Het werd werk. Het werd sleur. En als ik ergens van gruwel is het wel sleur. Nu …
Soms verwonder ik me mateloos, en dat over de meest absurde vragen, bijvoorbeeld. Geen nood, ik heb daar wel vaker last van. Misschien is het leuk als ik mijn verwonderingen eens uit hier.
Vandaag las ik dat zelfs Sting zijn muziekrechten heeft verkocht aan Universal. Nadat o.a. Bob Dylan, Bruce Springsteen en ook Neil Young en misschien nog wel meer mensen hem voorgingen.
Het zal ongetwijfeld wat meer centjes (nóg meer?!) hebben opgeleverd. En dat zijn precies mijn zaken natuurlijk …
