3 Foute aannames m.b.t. ouder worden

Laatst las ik een blog waarin bloemrijk werd verondersteld dat het ‘relativeren naarmate men ouder werd beslist makkelijker’ zal worden. En toen dacht ik, ‘Nou meisje, dat kon je wel eens verkeerd inschatten.’

Maar wie ben ik, dan, om al die geheimen van het ouder worden en zijn te ontrafelen. In eerste instantie had ik zelfs zoiets van, ik moet haar nu niet gaan teleurstellen. Pffftttt. Geheimen. Geef dat nooit prijs!

En hoe fout ben ik dan? Of mede-schuldig of debet aan de verwachtingen van die ander?

Ik zou juist eerlijk moeten zijn. Het grove werk op tafel moeten gooien. Het is toch mijn tafel niét.

Dus daar gaan we dan:

1. Naarmate je ouder wordt, kun je beter relativeren

   Fout! Nee, want naarmate je ouder wordt gaat de wereld nog veel sneller aan je voorbij. Dat lijkt niet alleen zo, maar is bijna een feit. Men denkt ‘anders’ dan vijftig jaar geleden, en brengt dat ‘anders’ ook snel in praktijk. Alles wordt anders immers. Die leerschool krijg je misschien een weinig mee vanwege je werk, maar zelfs daar heeft men geen behoefte aan (levens-)ervaring.

   Neem nou een totale (r)evolutie zoals bijvoorbeeld onze grootouders hebben meegemaakt, van de start van treinrijden tot aan vliegen tot aan onze huidige moderne communicatie-technologieën.

   Als je alle perikelen op je in laat werken, van economie naar politiek, van geschiedenis tot aan wereldse taferelen, van sociaal naar persoonlijke omstandigheden, van kerk tot aan jouw eigen bed. Je-weet-wel, liefde, aandacht en zelfontplooiing. Al dát kan binnen een luttele paar jaar anders of gewijzigd worden, en dat zul je toch maar mooi moeten verwerken. Is het niet goedschiks, dan maar kwaadschiks. En leve de slapeloze nachten, ook en zeker als je al op leeftijd komt.

   Het is wel zo, dat je met een beetje creativiteit zelfs in het pikkedonker nog een paar lichtpuntjes gewaar zou kunnen worden. Maar dat alles is totaal afhankelijk van je eigen gevoel voor humor.

   Need I say more?

2. Die menopauze of penopauze, daar merk je niks van

   Opnieuw fout! Naarmate je ouder wordt, zul je je, ondanks een ouder wordend lichaam, met stilletjes aan meer dan gemiddeld ontstane kwalen en gebreken, nog steeds stiekem 18 voelen, maar dan met wat jaartjes tig meer aan levenservaring.

   Je zult ervaren dat je job die je eens zo vurig ambieerde met je 18de niet meer bij je past, maar dat je – omdat je nu eenmaal in een nieuwe fase bent beland – en dat je ook nu ineens andere regels en leefstijlvoorkeuren hebt dan toen je 18 was. En hoe goed jij die ander kunt overtuigen van je nieuwe dromen en wensen is in alles afhankelijk van de wijze waarop je je leven tot nu toe hebt geleefd.

   Datzelfde pad bewandel je ook met relaties en vriendschappen.

   Dus als je iemand met een oude kop ziet rijden in die vette Porsche of Jaguar, dan heeft die iemand ofwel een paar goede keuzes gemaakt in dit leven of is ‘ie met recht toe aan zijn/haar tweede jeugd.

   Die hormonen blijven door je lichaam jagen. Hoe ouder, hoe gekker. Hoe grijzer, hoe eigen-‘wijzer’.

3. Als je boven de vijftig bent, ben je heel oud

   Laat je niets wijsmaken, dan begint het échte léven pas goed.

   Je zult je immers staande dienen te houden tussen jong en heel oud.

   Tot aan het feit dat je je ten opzichte van de jeugd van tegenwoordig moet verontschuldigen dat jij wel altijd hebt gespaard, hoe zwaar jouw economische verleden ook altijd leek te zijn of was.

   Ja, je zult zelfs moeten vergoelijken waarom jij die lachrimpels nou echt hebt verdiend.

Conclusie

Dus die vooroordelen, laat ze varen. Volgens Loesje.nl is onze collectieve levenswijsheid immers groter dan ooit.

En denk altijd als je een ouder iemand benadert: “Zij is ook 18, maar dan met wat meer jaartjes ervaring.”

Knipoog, blink, blink.