Koffiegedoetje

Als ik toch ’s morgens niet minstens drie goede bakken koffie krijg, is vrijwel mijn hele kersverse dag zum Kloten. En de laatste tijd was het wat aanmodderen met mijn koffieapparaat. Het lekt ook nog eens tijdens het koffiebrouwen, en dat baarde me dus flink zorgen. Maar goed, dit is dan ook niet zo’n pad-gevalding, maar een cupsmachine. Nee, ik noem geen merk, maar stel dan die beruchte vraag: “What else?”

Enniehoo, ik dacht plots, ik zal het eens ontkalken, en kreeg het mirakel zowaar in dat standje door een paar knoppen tegelijkertijd in te drukken. Dat is op zich al een prestatie, want die modus luistert zeer nauw. Echter, op geen enkele manier, en geloof me, ik ben er nu al twee halve dagen mee bezig, kreeg ik het weer uit de ontkalkingsmodus. Maar Irene zou niet de bijnaam Pix hebben als ze ook maar iets zou opgeven.

Het apparaat mocht zelfs enkele harde karateklappen ontvangen, en even flink doorgeschud worden. Maar nee, zelfs ook dat wilde niet baten. Dus knalde ik dat apparaat na een heftige eenzijdige ruzie in een hoek van de kamer, en uiteindelijk in mijn berging. Om er nooit meer naar te kijken. Dacht ik. Geloofde ik.

Vannacht kreeg ik plotseling tijdens mijn slaap een brainwave. Was daarom gelijk ook klaar wakker en verliet mijn bedstee om toch het ding nog eens flink aan de tand te voelen. En warempel dat het ding terwijl ik alle knopjes zowel hardhandig als zachtzinnig een aantal seconden ingedrukt hield, vanuit de ontkalkingsmodus in een of andere ontluchtingsstand. En na een stief uurtje en nog een paar flinke karateklappen doet het nu weer enigszins normaal. Al lekte het ding weer zodra ik er een cup aan toevoegde.

Vanmorgen besefte ik plotseling dat ik niet voor niets had gelezen tijdens mijn ettelijke zoektochten op di Google dat men adviseert de ‘originele cups’ te gebruiken, terwijl ik natuurlijk altijd de goedkoopste cups aanschaf. Maar echt?! Dus dacht ik, het is allicht het proberen waard. Dus toog ik naar de super en wierp een blik op de prijzen en nam de duurste maar een keertje mee. Resultaat: het apparatus terriblus werkt nu ineens zoals het hoort, zonder lekken en zonder te mokken, maar wel met een mok, dat snap je. En de koffie smaakt werkelijk subliem, al zeg ik het zelf. Mijn dag en uiteraard ook mijn zelfvertrouwen kregen daarom weer een gigaboost. Zelfs al regent het vandaag, en laat de zomer maar op zich wachten.