Nieuwjaarszoenen

Met mijn arm zover mogelijk uitgestrekt – om zijn nieuwjaarskussen op afstand te houden – schudde ik de beste man de hand en beantwoordde zijn hand met iets van “De beste wensen!” Ik hield het kort maar mijn arm op stevige afstand. Maar dat mocht de pret niet drukken. Hij trok mijn arm naar zich toe – en moest daar best wel wat kracht voor zetten, het leek er heel even op of we een potje ‘armpjedrukken’ deden – en binnen no time voelde ik drie vooral natte smakkerds op mijn toet. Als altijd ben ik dan toch wat verbouwereerd. En wil liefst de rest van de nieuwjaarswensen achterwege laten.

De aardige glimlach die hij me nadien toewerpt is een hard gelag genoeg voor me om zo snel mogelijk te vluchten uit de lift. Ik ben blij dat ik uiteindelijk op mijn étage beland.

Tja, ik heb zo mijn voorkeuren. Sommige mensen zoen je graag. Anderen wil je liever niet tegenkomen vóór 10 januari.

Elk jaar weer sta ik versteld van dit soort akkefietjes. Bestaat er zoiets als een flesje onwelriekende parfum? Ik gebruik het geheid. Dus neem ik me voor om mijn hand niet meer uit te steken, er direct bij te vermelden dat ik vreselijk verkouden ben, al weet ik nu al dat diegenen die je wel graag zoent, de enigen zijn die het wél begrijpen.

Ik ga even undercover met nieuwjaarswensen. Dat begrijp je…