We kunnen zó veel benoemen met elkaar. We hebben ook allemaal een mening en dat mag. We leven in een vrij land, immers. Toch vind ik dat we ook wat hebben mogen leren van deze coronashit. Het is de vraag óf en wanneer, we dat allemaal weer zijn vergeten.
We begroeten elkaar veelal middels dat fameuze korte goedkeurende oogknikje. Zelfs met dat masker op. We kunnen inmiddels, zelfs met dat masker op, een glimlach ontwaren bij die ander. Te zien aan de ogen. We houden inmiddels een mijns inziens respectvolle afstand van elkaar. En wachten netjes totdat die ander het pand betreedt, dan wel verlaat.
Voor het mooiste effect kiezen we als we zelfs onze eigen schaduwen plaatsvervangend laten zoenen.