PixWie mij in het echte leven goed kent, weet dat ik een vrouw ben van weinig woorden. In principe vind ik het al een opgave een blogpost van zo’n 300 woorden te vullen. Dus ik geef je liever direct de kern van het verhaal.
Vaak ontdek ik na het herlezen van mijn innerlijke geworstel, dat er wellicht toch wat extra uitleg benodigd is.
Terwijl elk woord, extra, er één te veel is. Kan zijn. Ik wil zo strak mogelijk de woorden aaneenrijgen. Zonder poespas.
Soms voel ik me daarin apert alleen en wat eenzaam, totdat ik net dit interview met Herman Finkers las. En dan blijkt, dat mijn strakke communicatie net niet dat gesloten boek hoeft te zijn…