Ik las ergens dat het goed gaat met de wereld van de veertig-plussers, terwijl de wereld op zijn kop staat. Want veertigers en vijftigers van nu ‘zijn te jong om in rustiger vaarwater te komen, maar te oud om maar wat aan te modderen‘. Dat klopt niet helemaal. De focus is verlegd, immers.
Feest der herkenning
Mijns inziens hebben de twintigers en dertigers met hun hectiek, die drukke banen én agenda eerder die mogelijkheid te doen wat – hierboven – van ons veertigers/vijftigers verlangd wordt.
Wij als veertigers én plussers – dus – moeten immers terug naar áf mét de capaciteit rond te komen van een minimum uitkering. En toch nog steeds zoekende blijven naar die onderbetaalde baan, omdat we rond de 67 met pensioen mogen.
Misschien dat er – daarom – van ons verwacht wordt dat we de balans alvast opmaken?
Inkakmomentje
Ter illustratie: we leven in een wereld waar 60.000 (lees: zéstigduizend) man ontslagen wordt in de zorg, en tegelijkertijd ruimschoots vrijwilligerswerk wordt aangeboden voor diezelfde taken omdat de mogelijkheid bestaat (?!) dat men zicht heeft op een betaalde baan.
Vrijwilligers van zo rond de veertig of vijftig, vermoed ik, mogen de problemen met onbetaald werken oplossen? Pardon?!
Het is tijd voor een revolutie!
De wereld staat op z’n kop. Het is van de zotte allemaal.
Wie van de politici – en topmanagement van het bedrijfsleven bovendien – kan ik daarop aanspreken? En per wanneer kunnen we die broodnodige revolutie verwachten?
[Blog:] De wereld op z’n kop https://t.co/4wK4ZcZbou
Mensen van rond de 40/50 mogen de problemen met vrijwilligerswerk oplossen… #blog https://t.co/jiWAHXue49
Wij lijken met meer tussen wal en schip te vallen. En het is maar afwachten of er straks pensioenregelingen zijn of dat die met de banen mee zijn verdampt.
Ja, denk dat het een soort van verzekering wordt die je zelf mag gaan dokken. 😉
Denk ik ook maar dan hebben we er maar weinig tijd voor.
Ja precies. Heikel ding, dat.
Cindy de Nijs liked this on Facebook.