Dit wordt een slecht nieuws blog, want maak me zorgen, meer dan ooit. Het gaat immers niet goed, met de vrouwenrechten en dan met name in Afghanistan en communicatie, voor wat betreft openheid en begrip, in deze wereld. Ergens klinken bij mij die alarmbellen steeds luider, omdat we steeds meer een stapje terug in de tijd worden gezet. We worden zowaar weer de ouderwetse kant ingedrukt. Maar waarom? We leven potdorie anno 2021.
Neem nu die anti-abortuswet in Texas (VS). In Afghanistan wordt NB een heel vrouwenministerie gewijzigd in ouderwets en religieus geleuter. En qua communicatie worden opponenten zomaar uitgeschakeld, zonder mogelijk weerwoord en op straffe van verbanning. En dat geldt voor zowel de opponenten als de techgiganten.
En toen werd het stil. Stil? Hoewel. Bij mij intern schreeuwen de alarmbellen mijn koppie uit.
Deze coronaperiode heeft ons reeds geleerd dat ironie ons niet bijster vreemd is, immers als je alles mag zeggen, mag er ook hard om gelachen worden. Enerzijds moeten we allemaal de juiste informatie tot ons zien te krijgen. En zelfstandig dat onderscheid zien te maken tussen datgene wat we juist of onjuist vinden.
Anderzijds is de communicatie die ons om de oren wordt geslagen, zo we die al willen horen, niet mals. Mede vanwege ons prachtige Internet, ontstaat een tweedeling tussen mainstream en de zogenaamde complotdenkers. Persoonlijk vind ik dat dat allemaal mág. In mijn persoonlijke bijbel (!) staat immers duidelijk:
Communicatie is een open proces van informatie-uitwisseling, waarbij de zenders én ontvangers beiden in staat moeten zijn te ontvangen én begrijpen.
Maar de wijze waarop we met z’n allen doelen lijken te willen bereiken in zowel gedragslijn als beleid, lijkt verdomde veel op politiek. En dan vind ik het verrekte verdacht dat wij allemaal zelfstandig zo graag politici willen spelen, zonder het voor die ander op te nemen. Zucht! Waar blijven onze oprispingen en protesten? Waar en wanneer kan ik zelf beginnen?
“Courage is resistance to fear, mastery of fear – not absence of fear.”
– Mark Twain