#WOT deel 13: (sociale) onthouding

Ben er helemaal niet goed in, eigenlijk, dat kille afstandelijke. Ik ben iemand van kusjes geven, liefst drie, bij begroeting. Ik ben juist iemand, die graag een hand op een ander zijn schouder/been/arm legt ter bemoediging. Ik ben zeer fysiek ingesteld, dus.

Dat wordt niet altijd op prijs gesteld, zeg maar. Heb ooit een manager (een advocaat in de dop) gehad die een klacht bij mijn supervisor tegen mij heeft ingediend, omdat ik het aldus waagde een hand op zijn arm te leggen. Ik schrok me wezenloos van deze actie. En heb mezelf niet éénmaal, maar liefst driemaal, moeten verontschuldigen. Tot tranen toe, mijnerzijds, moet ik je eerlijk bekennen. Was er werkelijk een weinig beledigd door.

Het #WOT-woord van vandaag is:

(Sociale) onthouding: nalaten iets te doen, het niet doen of gebruiken van iets

Terug naar onze maatschappelijke situatie. Er wordt van ons verlangd dat we die anderhalve meter afstand (‘social distancing’) in stand houden. En het doet me oprecht plezier dat men dan wel achteruit deinst, maar dat men daarbij toch een enigszins verontschuldigend glimlachje tevoorschijn tovert. Want we weten natuurlijk allemaal, hoe volstrekt absurd deze situatie voor de mens is.

Doe jij ook mee?

En jij? Hoe ga jij om, met social distancing? Hoe voelt dat voor jou? Kun je situaties schetsen, waarin jij je daar goed of juist minder goed bij voelt?

Ik lees het weer graag in jouw eigen #WOT en vervolgens hieronder, in de reacties.

#WOT betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verzin ik een woord waar je over mee kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment dat je wil instappen.