Als een schelp op een verlaten strand,
omringd door voetafdrukken in het zand,
lijk ik te schreeuwen als in een hartekreet,
wat niemand hoort, niemand weet
Zit ik hier tussen vier witte muren
die opdringerige eenzaamheid weg te turen
aan het gedekte tafeltje van mijn leven
soms wil ik er zo de brui aan geven
Als een vlinder in het holst van de nacht,
zoek ik een kier voor mijn toverkracht,
me die tijdelijke eeuwigheid aan te meten,
alsof ik …
In de verte zie ik hem aan komen lopen met zijn gekromde rug. Ik moet altijd grinniken om zijn pertinente weigering om dan toch maar een rollator ter hand te nemen, zelfs nu hij al ver in de tachtig is.
Sinds kort is hij weduwnaar. Zijn vrouw heeft jaren geleden aan Alzheimers en later ook Parkinson. Hij heeft haar minstens acht jaar intensief verzorgd.
Ik kan me heel goed voorstellen in welk een leegte hij nu terecht komt. Vandaar dat …
Gisteren was ik oprecht blij verrast dat mijn moeder als senior van onze maatschappij een geduchte voorlichting kreeg van de Brandweer. Deze man liet niets aan het toeval over, en controleerde zelfs de verwarmingsketels op koolmonoxide-uitstoot. Dat was gelukkig niet aan de orde, want de ketel had onlangs een beurt gehad.
Hij wist zelfs mij te vertellen dat die iMac heus niet aan hoeft te blijven de ganze nacht, want ook beeldschermen kunnen spontaan vlam vatten. En die droger die …
