Als kind al had ik een wat buitenissige smaak. Ik had dan ook de mazzel dat ik tot mijn twaalfde altijd kleding droeg wat mijn oma als coupeuse had geproduceerd. Ik moet er dan ook nog steeds aan wennen als ik iemand tegenkom die eenzelfde kledingstuk draagt. Maar ik dank dus mijn goede smaak, dat dat vrij weinig gebeurt. Als dat wel zou gebeuren, zou ik zo’n gedrocht forever en stante pede uit mijn garderobe verwijderen. Subiet.
Ook qua meubels had ik altijd mazzel, want mijn andere opa en oma hadden meubels die wat retro waren. Men riep altijd als men mijn huis binnenkwam, dat het enige wat nog ontbrak een jukebox was. Die sofa en fauteuils hebben wij samen – moederlief en ik – diverse keren opnieuw gestoffeerd met prachtig mooi rood Skyleer. Mijn feline huisgenootjes gebruikten die meubels ietwat te veel als krabpaal, al bedreigde ik ze telkens weer met mijn plantenspuit. Er komt dan een moment, dat we zelfs dat opgaven.
Op een mooie vrijdag, een aantal jaren geleden besloot ik dat het genoeg was, en met het verrukkelijke vooruitzicht van dealtjes maken, knalde ik wat foto’s op Marktplaats om te kijken of ik ze kon verkopen. Je weet dan nooit of dat wat gaat worden. Binnen het uur kreeg ik een bod, en omdat ik dacht niet nog méér eruit te kunnen slepen, nodigde ik de beste man uit de meubels eens te komen bekijken. Hij kwam, zag dat het goed was en bekeek ook eens de rest van mijn interieur. Mijn dressoir uit hetzelfde hout, en ook mijn eettafel en -stoelen, allemaal van dezelfde maker. Hij nam het allemaal mee voor een prijs, waarvan ik me nu nog voor de kop sla. Maar goed, ik had nu wel centjes om wat anders aan te schaffen.
Ik kocht – ook via Marktplaats – een giga sofa, wat zelfs in een boudoir niet zou misstaan. En toen mijn behulpzame broer en ik die samen gingen ophalen, beseften we pas dat het nog een hele heisa zou zijn, dat boven naar de tweede (eigenlijke derde) étage te krijgen. Zelfs de lift hier was daarvoor te klein. Met hangen en wurgen, puffen en steunen, hijsen en duwen, is het ding hoe dan ook in mijn woonkamer terecht gekomen via het trappenhuis. Mijn broer verzucht nog wel eens dat hij het ding doormidden zal zagen en van het balkon af zal kieperen, mocht ik weer een andere bank willen aanschaffen.
Op diezelfde website zag ik een fauteuil (zie foto), voor een prijs wat ik zelf nog niet kan geloven. Als het goed is, wordt het vandaag, samen met de elastische stoelhoes, gratis bezorgd. En nu ben ik natuurlijk peux nerveux. Zo vaak gebeurt het niet dat ik wat aanschaf. Ik ben heel enthousiast alvast, en je krijgt vast wel wat foto’s te zien via de gangbare social media kanalen…