Dat iedereen weet dat ik vaak knutsel aan WordPress-themes, dat mag bekend zijn. Maar dat Anne Aelise me naar de kroon steekt voor wat betreft die gekte, had ik zelfs in mijn stoutse dromen nooit kunnen bevroeden.
Het werd dus tijd om ook op haar mijn 8 vragen af te vuren:
Als je iedereen ter wereld mocht kiezen, wie mag er dan bij je komen eten?
Mijn moeder 😊 Ze heeft 14 jaar lang voor me gekookt, en voor wat – hoort wat! Niet? Daarbij weet ik wat ik aan haar heb (hier spreekt mijn innerlijke, onvoorspelbare-situaties-mijdende ‘ik’): bij ma zit ik namelijk altijd goed, wát ik ook voor haar neerzet. Ik houd ervan om te experimenteren met koken en een kritische fijnproever zou mijn eigen eetlust gewoonweg verpesten – en niet zo’n beetje.
Ma was 22 jaar lang vegetariër (ze begon weer met vlees eten toen ze mij in zich droeg) en zelf heb ik het vega dieet 5 jaar lang aangehouden. Sinds het samenwonen heb ik echter geen linzen, quorn, tofu, of ander ‘vreemd voer’ meer gezien of gegeten. Jammer! Dus ja, een etentje met ma zou het perfecte excuus zijn te buiten te gaan aan hippie-hapjes 🙂
Zou je beroemd willen zijn?
Nee
Op welke manier? Niet
Waaruit bestaat een ‘perfecte’ dag voor jou?
Sowieso een urenlange schrijf-flow! Voorafgaand een ochtendje struinen over een neverending-boekenmarkt en door wat ‘minder doorsnee’ stationary-winkeltjes. Na de urenlange woordenstroom zou ik graag één van mijn vriendinnen op bezoek hebben, om onder ’t genot van een bakkie of ‘taske thee’ heerlijk bij te kletsen – maar vooral ook om zwelgend in semi-nostalgie herinneringen op te halen. Op gegeven moment gaan we over op de wijn waarna ik (na het begeleiden van vriendinlief naar d’r ‘kwijtgeraakte’ auto) in een comateuze toestand kan nestelen tot de volgende dag láát in de middag (als ik die middag ook nog mag hebben, alsjeblieft? 😉)
Wanneer heb je voor het laatst voor jezelf gezongen?
Ik denk nog geen 2 uur geleden. Laatst rees het besef pas dat ik eigenlijk altijd – en dan bedoel ik ook: ALTIJD(!)- een liedje in mijn hoofd heb. Vaak poog ik het ‘er uit’ te jassen door het lied in kwestie flink hard te draaien en mee te blèren, maar het blijft een gok. De kans is namelijk ongeveer 50/50 dat juíst door het lied af te spelen, het nóg hardnekkiger in mn bol blijft galmen.
Nu is het liedje Dominique door Soeur Sourire aan de beurt – ken je het nog? Het gekmakende liedje dat gewoon ALTIJD draaide in het asylum in seizoen 2 van American Horror Story – zo gaat het er onder mijn schedel dus ook aan toe. Yayks.
En voor iemand anders?
Hahahahahaha, god hebbe zijn/haar arme ziel – Ik kan het me zelf gelukkig niet meer heugen.
Als je morgen wakker zou worden en je was een goede eigenschap of talent rijker, wat zou dat dan zijn?
Mag ik wensen? Of moet ik neertypen wat het meest ‘likely’ is?
In het eerste geval: Integriteit.
In het tweede geval: Dat ik eindelijk eens een ontbijtje neem!
Als een kristallen bol je de waarheid zou kunnen vertellen over jezelf, je leven, de toekomst of iets anders, wat zou je dan willen weten?
Zelf leg ik tarot en daarmee bereik ik zowel bij mezelf als bij anderen (wildvreemden incluus) erg accurate en/of waardevolle inzichten. Maar de toekomst voorspellen? Daar geloof ik niet in.. Ik denk dat lang niet alles ‘vast staat’ – en dat niemand zich kan verschuilen achter een bepaald ‘lot’. Ik denk dat dat laatste érg belangrijk is om in te zien: we hebben ons leven zélf in handen.
En als ik de toekomst wél kon zien?.. Dan zou ik me er verre van houden, om me niet van de essentie van het leven (‘leven zelf’) te beroven.
Oefen je ooit voor een (telefoon)gesprek wat je gaat zeggen?
Ja
Waarom?
Omdat ik wegens langdurig medicijngebruik problemen heb ontwikkeld met mijn slikken. Mijn keel klapt dan letterlijk dicht – erg pijnlijk en ongemakkelijk / onhandig. Ik merk dat dit vooral opspeelt bij zenuwen en onvoorspelbare situaties (ook al houd ik niet van voorspellen, inderdaad) – dus bereid ik me meestal voor.
Toch sla ik vaak nog dicht bij het – hoe ironisch – inbellen van mijn herhaalrecepten.
Waarvoor ben je het meest dankbaar in je leven?
De ervaring die het me heeft opgebracht. Het stelt me in staat daadwerkelijk ‘diep’ met een ander te connecten – terwijl ik ook erg graag op mezelf ben en kan zijn.
Ondanks mijn geïsoleerde situatie (arbeidsongeschikt, geen aansluiting in de ‘nieuwe’ woonplaats) voel ik me zelden écht eenzaam. Ik weet wat ik aan wie heb – en ik waardeer mijn eigen gezelschap.
Ik zou me alleen maar ongemakkelijk voelen als er een vreemde zomaar bij mij zou komen eten. Dus ik zou liever een vriendin aan tafel willen hebben, eentje die ik al een poos niet heb gezien. Bijvoorbeeld een vriendin van me die al jaren in Duitsland woont. Of een vriendin die ik al vanaf de basisschool ken, maar waarbij het contact de laatste jaren verwaterd is. Ik weet zeker dat we genoeg hebben om over bij te kletsen en dat het weer als vanouds zou aanvoelen.