Lees her en der dat men zich zo ergert aan de reclames op tv, vooral met betrekking tot deze aankomende Kerst. Gek genoeg kan ik daar úren zeer gefascineerd naar kijken. Vaak vind ik reclames bij uitstek briljante vondsten en buitengewoon mooie Kunstuitingen.
Ik houd van de sfeer die men in zo’n kort tijdsbestek zomaar even kan oproepen. Zo erger ik me zelfs even niet aan Beau van Erven-Dorens (Lidl-reclame). Of de eekhoorntjes die de oven aanzetten in die Jumbo-reclame. En mag ik ook die schitterend versierde vrachtwagen van Coca-Cola elk jaar graag weer zien. Wat heet, ik kijk er naar uit.
Ik heb zelfs enkele favorieten. Ik kan me namelijk nog een Apple reclame herinneren waarin een wat oudere man – een fervent vogelspotter – de fluittoontjes van diverse vogels nabootst. Of die grappige Pindakaas reclame: “Ik vind het gewoon lekker!” Of dat meisje, dat maar door blijft voetballen in de stromende regen, met op de achtergrond “You never walk alone.”
De meeste mensen vinden dat blijkbaar niet, omdat men bang is dat men verleid wordt om geld uit hun portemonnee te laten rollen. Wat nu juist het motto achter deze reclame is, en hetgeen waar geld toe bestemd is (‘Money has to roll!).
Of het moet zo zijn, dat die trigger van emotiebespeling mensen angst aanjaagt. En dat bevreemdt me altijd een weinig, vooral als diezelfde mensen zichzelf auteur noemen. En continu bezig zijn emoties op te roepen middels teksten waarin soortgelijke beelden worden opgeroepen.
We zijn nu eenmaal mens. We hebben emoties. We worden geraakt en raken ook anderen. Dagelijks. Elk uur. Elke minuut. Elke seconde.
Dus wat is het probleem nu werkelijk??