Wie mij in het echte leven goed kent, weet dat ik een vrouw ben van weinig woorden. In principe vind ik het al een opgave een blogpost van zo’n 300 woorden te vullen. Dus ik geef je liever direct de kern van het verhaal.
Vaak ontdek ik na het herlezen van mijn innerlijke geworstel, dat er wellicht toch wat extra uitleg benodigd is.
Terwijl elk woord, extra, er één te veel is. Kan zijn. Ik wil zo strak mogelijk de …
Hebben jullie dat nou ook? Dat je jezelf af en toe afvraagt of je nog wel kúnt schrijven, gewoon met een pen, of liever nog die ouderwetsche vulpen. Of je niet stiekem bent vergeten hoe je eigen handschrift er ook alweer uitziet? En soms heb ik dan ook weer die neiging om een potlood ter hand te nemen. Omdat je dan die onverhoopte foutjes beter kunt weggummen.
Je zou met zo’n toetsenbord, overal en te allen tijde beschikbaar, maar vergeten …
Het leek er inmiddels wel op dat ik in een soort van zomerdepressie zat, want boem, ik was mijn motivation en joy (kortweg: mojo) even kwijt. Daar heb ik des zomers wel vaker last van. Door het mooie weer word je maar afgeleid tot het vertoeven buitenshuis, en overige perikelen. Dit heeft écht máánden geduurd.
Vanmorgen liep ik buiten. De herfstwind was heerlijk onstuimig. Een beetje zoals het in mijn hoofd ook altijd verloopt. En met de dreiging …
Zit jij qua schrijven even vóór een soort van drempel die je qua angst steeds opnieuw moet overwinnen om er overheen te stappen? Sta jij steeds op voet van oorlog met je muze, of innerlijke criticus (zo je haar of hem noemen wil), en dreigt zij of hij het soms van je te winnen. Ware het niet, dat je soms die lange middelvinger wil uitsteken naar haar en die denkbeeldige rest, en je dus gewoon wel lekker je vingers aan …
Zo vaak dat ik ’s nachts onrustig wakker word. En die noodzaak tot rust nemen, niet langer zie. Ik moet er dan uit. Ik moet i.e.t.s. Ik wil me in het pikkedonker – gehuld in die warme deken van de nacht – laten verdwalen, zelfs als ik niet zeker weet waar het eindigt. Hoewel ik meestal wil schrijven.
Ik voel me dan als een vis die leert te fietsen. De hele wereld ligt voor me open. Scala’s van opties en …
