Zit jij qua schrijven even vóór een soort van drempel die je qua angst steeds opnieuw moet overwinnen om er overheen te stappen? Sta jij steeds op voet van oorlog met je muze, of innerlijke criticus (zo je haar of hem noemen wil), en dreigt zij of hij het soms van je te winnen. Ware het niet, dat je soms die lange middelvinger wil uitsteken naar haar en die denkbeeldige rest, en je dus gewoon wel lekker je vingers aan het toetsenbord zet.
Ik laat je hieronder 5 tekens zien dat je het juist hartstikke goed doet:
Aarzel je al met in te loggen op je blog dashboard?
Hoe vaak komt het niet voor dat je dat idee hebt, die creatieve uitspatting, maar dat je eigenlijk denkt een heel artikel nog niet te kunnen volbrengen? En dat je daarom dus twijfelt aan zelfs het opstarten van een nieuwe blogpost / artikel.
Urgh. Error! Dat ligt niet aan jouw blog dashboard. En ook niet aan die knipperende cursor.
Dat is omdat je gewoonweg niet die aanvang maakt. Of de angst dat het uiteindelijke artikel niet zal uitpakken zoals jij wil.
Kom aan. Dwing jezelf toch vooral die eerste zin te schrijven. De rest schrijft zich als het ware vanzelf.
Staar je vaak lang naar die knipperende cursor?
En wil je verdorie iets schrijven, maar iets weerhoudt je ervan? Het is niets minder of meer dan die innerlijke criticus. Hij vertelt je waarschijnlijk stiekem dat je schrijfsels het niet waard zijn gelezen te worden.
Hij is die boosdoener. En niet jij!
Dus overroel die enge criticaster en schrijf eens wat wat je achteraf met een grote glimlach, of toch die druppelende traan, kan teruglezen. Je zult zien dat die Publiceerknop dan heel dichtbij komt.
Denk jij geen inspiratie te hebben?
Klik eens op Sociale Media, en laat het eerste zelfstandig of bijvoeglijke naamwoord dat je aanstaat, je eens uitgebreid doen brainstormen. Vandaag was het voor mij: ‘Rood’. En nu schrijf ik dus wat voor mij altijd die rode lap is, eer ik eens een blogpost eruit kan wurmen.
Sla eens een woordenboek open. Of bekijk een synoniem van een woord wat je interesseert en wat je verder kan inspireren. Voor mijn part laat je je speelse kat als inspiratie dienen. Je zal absoluut niet de laatste zijn die een ode aan je feline vriendje(s) brengt.
Inspiratie te over. Bloggers mogen over elk denkbaar onderwerp uitweiden.
Ben jij ontevreden over eerdere resultaten?
Welnu, dan heb ik ontzettend goed nieuws voor je: ieder nieuwe blogpost/artikel kan een nieuw zijweggetje zijn naar waar jij uiteindelijk heen wil gaan. Elke blogpost is een nieuw begin.
Als blogger mag je vallen en opstaan. Fouten maken en opnieuw beginnen.
Waarschijnlijk ben je zelf het meest ontevreden over resultaten die anderen allang weer zijn vergeten.
Vraag jij je af wat jij als schrijver waard bent?
Heb jij geen doelen of plannen voor je blog of waar dat heen zal gaan, nu of in de nabije toekomst? Troost je, ik zou zweren dat de meeste bloggers, tenzij ze het voor de poen doen, niets in de planning hebben. Zelfs geen doelstellingen. Maar schrijven wanneer hun pet ernaar staat.
Vraag je eens af, wat je ervaart als je toch weer een leuk artikel hebt neergezet. Ben je dan trots? Maakt het je blij? Voel je je lichtvoetig, en maakt het dat je -zelfs in deze regenbuien – een dansje wil maken?
Als het antwoord daarop een volmondige ja is, dan ben jij het waard je zelf een schrijver te noemen.
Conclusie
Ja, inderdaad, ik lees het boek Big Magic van Elizabeth Gilbert. En vind daar potjanverdullemedikkie zoveel herkenbaarheid in, dat ik hallelujah, nog wel tien van deze blogposts kan pennen.
Zij laat je inzien, dat angst en alle overige herkenbare emoties wel heel dichtbij liggen op dat pad van het schrijverschap. Maar dat je die angst lekker kan laten wegwaaien en gewoon kan doen waar jij je prettig bij voelt.
Onderstaande video – ook van deze sprankelende dame en dan nu mondeling – kan en wil ik jullie niet onthouden:
