Stilte komt zo daverend binnen. Soms vraag ik me af, of ik stiekem ben achtergelaten en iedereen is vertrokken naar een betere planeet. Vaker wel dan niet, kom ik ook niemand tegen op de gang of in de lift. Dus sjok ik dan heel even naar de supermarkt hieronder om nog wat leven in de brouwerij te zien en te proeven.
Zelfs mijn moeder zegt dat ze zich nu de Tweede Wereldoorlog zo goed herinnert. Toen was het ook zo …
De laatste tijd staar ik iets te vaak naar een loos knipperende cursor. Ik heb wel verhalen, maar hoe dan ook, ik vertrouw ze – nog – niet toe aan deze blog. Het lijkt wel, alsof die jengelende tijdsfactor me niet veel doet. Wat nogal raar is, want als ik met een deadline te maken krijg, dan wist ik het wel. Ondertussen concentreer ik me op wat mijn brein me wil vertellen.
De tijd echoot voor me uit. Dat ervaar …
Een autodeur slaat dicht. Beneden. Maar verder volmaakte stilte. Ik hoor het omdat mijn balkondeur op een kier staat. Het is 19 december, en ik hoef hier geen verwarming aan te zetten, omdat ik van boven en beneden uitermate doorverwarmd wordt.
In de verte toetert een auto. Verder: volmaakte stilte. Ik dacht niet, dat ik het ooit aan zou kunnen deze stilte. Het brommende geluid van de ventilatieschacht van dit complex is het enige wat je kunt horen loeien. In …
