Soms heb ik een diepgeworteld verlangen om dichter bij het strand en de zee te wonen. Want hee, ik vind het zelf ook verbazingwekkend dat ik nog geen 10 km van Zandvoort woon, en er hoogstens twee keer per jaar heen ga. Dat, voornamelijk vanwege de grote drukte die daar heerst.
Mijn vroegste herinnering aan het strand was echter geen fijne. Het waaide geloof ik. En de wind joeg het zand mijn poezelige gezichtje – getooid met heuse wintermuts en sjaal – in. Waarvan hieronder een impressie:
Later wist mijn vader me altijd te porren om samen zandkastelen te bouwen. Hoewel dat altijd weer jammerlijk mislukte, omdat ik – zodra ik zijn hand door de zandberg heen voelde – in alweer een schaterlach uitbarstte en achterover viel van het lachen. Ik moet iets van twee jaar oud zijn geweest, maar ik kan het me nóg levendig herinneren. En van bouwen kwam verder weinig terecht.
Nog steeds zijn die herinneringen me erg dierbaar. Zoals vanavond, als ik voor even terug verlang naar zo’n typisch geluksmoment.
Tijdens mijn puberteit hadden mijn opa en oma een stacaravan op een kleine camping in Noordwijkerhout. Ik heb – samen met onze Cocker Spaniël Rodi, en of ze nu wilde of niet – veel wandeltochten naar het strand gemaakt. Ook later, met onze Yorkshire Terriër Cindy erbij. Het was dan een genot om de duinen naar beneden toe het strand toe af te rennen, terwijl Cindy van de ene menselijke voetafdruk naar de volgende sprong. Kostelijk gezicht was dat. Jammer genoeg heb ik daar nooit een filmpje van gemaakt, want wij vermaakten ons altijd weer opperbest aan dat strand. Úren was ik dan onderweg, en had mijn eigen route uitgestippeld, met geheid dat ijsje toe op de terugweg.
Je zult me echter niet gauw zien zonnebaden aan het strand. De enige keer dat ik dat samen met een vriendin deed werden we halverwege geteisterd door een zwerm vliegende mieren of iets dergelijks. Maar wandelen, langs of aan het strand, dat doe ik graag en zou ik veel vaker moeten doen. En dat is niet zomaar een ijdel voornemen.
Carl Gustav Jung zei niet voor niets, dat de menselijke psyche het strand en de zee nodig heeft om tot rust te komen, vandaar blijkbaar die drukte daar…