The Big Bang Theory is één van mijn all time favoriete series. En ergens vind ik dat grappig, omdat ik me met geen één karakter erin kan identificeren, maar ergens toch een steek onder water krijg. Ik dacht namelijk voorheen vaak hoe abnormaal ikzelf ben, en weet mezelf nu vrij doorsnee, omdat ik deze serie begon te kijken. Ergens werkt deze serie dus helend.
Want wat een keigoede acteur is Jim Parsons in die rol van Sheldon Cooper. Hij speelt het meesterlijk en is al diverse malen bekroond met awards en heeft zelfs een ster op de Hollywood Walk of Fame. Hij weet het zo goed te spelen, dat je steeds een beetje meer wil weten van en over zijn persoon, Sheldon, en dat doet me denken aan een verslaving. En ik ken mensen met het syndroom van Asperger, waar die rol zoveel overeenkomsten mee heeft.
Ooit was ik op bezoek bij iemand die getrouwd is met een Asperger-type. Hij was eerlijk genoeg te stellen dat hij het gezelschap van zijn kroegmaatjes veruit prefereerde boven mijn aanwezigheid bij zijn vrouw, hetgeen zijn vrouw dus ongelooflijk in verlegenheid bracht. Maar mij niet, want ik kan daar ergens wel de humor van inzien. Als iemand zo onomwonden en onverbloemd de ‘waarheid’ spuit, schiet ik subiet in een onvervalste lachstuip.
Smart is the new sexy, heet het te zijn, en dat is Sheldon ten voeten uit.
Leestip:
Ook het boek ‘Families and how to survive them‘ gelezen? In dat boek wordt de stelling gedaan, dat de psychologie/psychiatrie vaak uitgaan van abnormaliteiten, terwijl een ‘normaal gezond mens’ juist het beginpunt zou moeten zijn.
Dit boek las ik tot slot toen ik in mijn twenties een wat mezelf geforceerd opgelegde fascinatie voor psychologie afrondde. Ik begon met het lezen van alles wat Carl Gustav Jung schreef. En omdat ik van Sigmund Freud vrijwel niets kon verteren, werd ik hoe langer hoe meer begaan met Jung.
Jung schreef me de hoek in. Jung had verklaringen. Verklaringen voor bepaalde windrichtingen – de cognitieve functies – bijvoorbeeld. Daarin stelt hij min of meer, dat je meestal behept bent met wat grondbeginselen, functies als bijvoorbeeld denken en gewaarwording. Gedurende de loop van je leven zullen in onwillekeurige volgorde de overige functies – zoals bijvoorbeeld voelen en intuïtie – een leerproces zijn. Aan het eind van je leven, is het een soort van completering van al die vier windrichtingen. En dan ga je dood, tot een soort van afgeronde cirkel verworden.
En dan kan ik niet wachten hoe het Sheldon zal vergaan, uiteindelijk. Elke avond opnieuw…