Is de wereld er echt slechter op geworden, de laatste twintig jaar, sinds het Internet zijn intrede heeft gedaan? Dat was de vraag van een wat oudere dame vandaag en ze keek me wat triestig, met gebogen hoofd, aan. Bijna alsof zulks een constatering niet had mogen worden gedaan. En deze dame heeft een Wereldoorlog aan den vege lijve moeten ondervinden, ze heeft werkelijk een heleboel meegemaakt, en toch stemt haar dat Internet triest.
Mensen pesten elkaar, van achter een façade. Men roept dingen tegen elkaar, wat je in real life niet eens zou durven denken. Men is onverdraagzamer, maakt makkelijker ruzie, heeft – juist omdat men elkaar niet in de ogen hoeft te kijken – nog weinig compassie met die ander, aldus deze lieve oude dame, die zich oprecht zorgen maakt.
Ik zag hier een giga-taak voor mij weggelegd. Eén: om haar een bevestiging te geven dat de mensheid niet plotseling ten slechtste is veranderd, integendeel zelfs. En twee: omdat de informatievoorziening 24/7 doorgaat en de media louter het slechte nieuws weergeeft is het vaak zoeken naar een speld in een hooiberg voor beter nieuws. Dat alles bood ik aan met een bakkie troost, en een Tompouce, waardoor ikzelf ook wat zoetgevooisder was.
Het #WOT-woord van vandaag is:
Troost ~ Troost is het bemoedigen van iemand die lichamelijk of geestelijk lijdt en het verzachten van diens pijn. Troost kan geboden worden met woorden, maar ook door lichamelijk contact. De kern van troosten is dat de getrooste zich niet alleen, verlaten voelt.
Hoe moeilijk is het, ik puf hier nog even uit, dat je als jongere een oudere moet troosten en zeggen dat het allemaal wel meevalt? Het overkomt me wel vaker, dat ik er versteld van sta dat de rollen nu worden omgedraaid. Eerlijk gezegd, had ik nooit gedacht me ooit in zo’n soort situatie te zullen bevinden. Ooit. Draai daar je kont maar eens uit…
Ik kan dus alleen maar spreken over mijn eigen ervaringen en hoe ik het zie. Soms zit dat mee, en soms zit dat tegen? Om met Cruyff te spreken, elke nadeel heb ze voordeel.
Dus vertelde ik haar over de groepen op Twitter en Facebook, zoals #durftevragen, waar men elkaar helpt. De groepen waar men gratis hun huisraad – als in een derde leven vaak ook – aanbiedt, opdat een ander misschien daar nog wat aan heeft. De groepen waar bijvoorbeeld WordPress experts die ander kosteloos bijstaat, omdat men elkaar oprecht tot dienst wíl zijn. En vergis je niet, die hulp gaat écht heel ver en heel diep.
De keren dat je jezelf in een wespennest stak, omdat je het waagde over politiek, religie of zelfs financiële vraagstukken te reppen op Sociale Media. En dat je daar niet alleen tegenstanders ontdekte, die beslist geen middel schroomden om tegengas te geven. En dat je tegelijkertijd juist support én medestanders vond als the going real tough was.
En dat ik vind dat het Internet een onuitputtelijke bron van kennisdeling is, zoals dat in eerste instantie ook bedoeld was. Maar hee, ik kijk dan ook niet verder dan mijn wat scheefstaande neus.
Tot slot -opnieuw een zucht mijnerzijds – kon ik deze lieve dame nog meegeven, dat met elk initiatief wat men zal ondernemen er naast positieve zeker ook negatieve uitkomsten zullen zijn. En dat men die iets wil doen altijd een middel vindt, maar zij die niets doen louter een excuus…
#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag kies ik een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat daar een link achter naar je eigen blog zodat iedereen mee kan lezen.