Er heerst stilte. Hier in huis. Al maanden neem ik de proef op de som. Zo min mogelijk tv kijken, de radio ook uit, zelfs. Kranten, nee, blègh.
En dat voor iemand die vroeger een broertje dood aan de zondag, vanwege… Juist, die stilte. Als ik op een zondagochtend die kerkklokken hoorde luiden, overviel me altijd zo’n waanzinnig gevoel van melancholie, dat ik liefst met mijn dekbed tot ver over mijn oren getrokken weggedoken bleef. Liefst de hele dag. Om dan later muziek te laten schallen, totdat mijn buren er knettergek van werden en kwamen klagen.
Ik wist toen nog niet wat stilte voor je kan doen. Dat is net als kaas leren eten, vermoed ik. Dat trok ik als kind ook niet.
Ik kan mezelf nu weer horen denken. En ik vind dat bepaald prettig.
Weet niet meer precies het moment dat ik vond dat ik die tv eens uit moest laten. Misschien komt het wel omdat ik al teveel verwend ben. Bij alles wat ik zie, denk ik, maar dat is toch een herhaling? Dat had ik toch al eens gezien? Gehoord? Ervaren?
Ergens is het van de zotte. Je krijgt die doses entertainment voorgeschoteld, en je kunt gerust tv kijken en tussendoor ontspannen. Maar ik kreeg steeds meer de idee dat ik geleefd werd. Dat er ergens in mij een dode zat, die alles verslond wat ze kreeg voorgeschoteld, terwijl ik toch niet alles even leuk vind. En vaker wel dan niet zat te zappen, totdat ik een leuk programma vond.
Al die doden en moordpartijen in crimi’s, ze eindigen altijd weer met de ultieme winnaars van de good guys. Zelfs doktoren in ziekenhuisdrama’s weten aan het eind toch net weer de juiste diagnose te stellen. En dan al die elkaar naäpende talentshows of reality-series… Ik walgde er op een gegeven moment van. Om maar niet te reppen over discussies van talkshows, eens wil ik leren mijn eigen mening op te bouwen, en daarbij te blijven.
Ik volg het nieuws, maar dan voornamelijk via het Internet. Je kunt met een gerust hart zeggen, dat ik nog steeds ‘on top of it’ blijf. Maar juist door die voor mij zo fijne stiltes in te lassen, weet ik dat alles ook weer eens van me afglijd. En daar word ik veel gelukkiger van.