Van dralen naar me vervelen tot aan creatiezucht

Zo’n zondag is niet mijn favoriete dag. Ik word ’s morgens vroeg al melancholisch door die oneindige schreeuwende stilte, en die melancholie wordt ook nog eens aangewakkerd door het luiden van die unheimische kerkklokken. Dan begin ik met dralen, want wat moet je, als je jezelf verplicht een dag rust hebt opgelegd. Geen werk, geen Internet, geen mail. Dat laatste is schier onmogelijk. Blijkbaar.

Zo'n zondag is niet mijn favoriete dag. Ik word 's morgens vroeg al melancholisch door die oneindige schreeuwende stilte, en die melancholie wordt ook nog eens aangewakkerd door het luiden van die unheimische kerkklokken. Dan begin ik met dralen, want wat moet je, als je jezelf verplicht een dag rust hebt opgelegd. Geen werk, geen Internet, geen mail. Dat laatste is schier onmogelijk. Blijkbaar.

Zo’n zondag is niet mijn favoriete dag. Ik word ’s morgens vroeg al melancholisch door die oneindige schreeuwende stilte, en die melancholie wordt ook nog eens aangewakkerd door het luiden van die unheimische kerkklokken. Dan begin ik met dralen, want wat moet je, als je jezelf verplicht een dag rust hebt opgelegd. Geen werk, geen Internet, geen mail. Dat laatste is schier onmogelijk. Blijkbaar.

Een boek ter hand nemen zou makkelijker zijn, maar ik ben weer zo’n eigenzinnig type dat roept dat het beste alternatief voor lezen, zelf schrijven is.

Ook dat kwam er niet van. En dus surfte ik lukraak op het Internet in mijn dwangzucht naar een gedegen opleiding. Maar hemeltjelief, wat hangen daar een verduivelde prijskaartjes aan. En ineens raakte ik melig. Ik heb mezelf als eigenwijze autodidact HMTL en CSS aangeleerd. Spelenderwijs, dat snap je.

Toen ik begon met bloggen, was ik al never nooit tevreden met de uitstraling van mijn sites. Dus begon ik hortend en stotend het vak te leren. Met vallen en opstaan ploeterde ik verder, want vaak genoeg ook kon ik plotseling alles kwijt zijn, waardoor ik dan genoodzaakt werd helemaal opnieuw te beginnen. Tegenwoordig interesseert me dat geen ene sikkepitje meer. Die mooie symboliek (‘Webdesign is net als het leven, als je het verkloot restart and start again.’) met het leven ontgaat me meermaals niet.

Tot ik plotseling codecademy.com gewaar werd. En ik enthousiast de gratis versies opstartte. Ik ben inmiddels al stevig wat hoofdstukken gevorderd, en ik wil méér, méér, nog veel méér.

Het lijkt wel of ik teruggekeerd ben naar die nieuwsgierige fase van het peuterschap.

Uiteindelijk zat ik toch weer in die grappige neiging tot creatief bezig zijn, omdat ik direct wat zaken in de praktijk wilde uitvoeren. Úren later, want creatieve uitspattingen laten je tijd ongemerkt en ongezien vergeten, had ik weer een zelfgefröbelde site gecreëerd, zonder Page Builders, zonder bouwstenen, maar wel met dat grenzeloze gevoel van je voldaan voelen.

Zo zie je maar weer eens; een mens is nooit te oud om te leren. En ik? Ik zag dat het goed was…