Zie het voor je? Een ruimte waarin diverse glazen hulzen staan, met daarin de geheimen van het wonder des levens, en waar iedereen gefascineerd naar kijkt? Welk wonder denk je dan dat het meeste aandacht krijgt?
Juist, die van de embryo’s!
Van elke fase die een embryo doorloopt was een prachtig voorbeeld te zien.
En gelukkig merkte ik op, dat ik niet de enige was die al die ontwikkelingen graag mocht zien.
Wij waren naar BodyWorlds gisteren in het Amsterdamse. En als je je graag wil verwonderen over de opbouw van je eigen lichaam, de diverse afzonderlijke radartjes die dat allemaal doen werken, en een groot verband wil zien met het oog op je eigen geluk, dan is een bezoek aan Bodyworlds op het Damrak echt aan te raden.
En hoe leuk is het dan, dat je weer ‘es met je neus op de feiten gedrukt wordt:
Van miljoenen zaadcellen is het je alter ego (zeg maar) gelukt om door te dringen tot die ene eicel. Waarna er grappige versmeltingen en delingen ontstaan die ervoor zorg dragen dat jij tot die ene mens wordt.
Ik vind dat nog altijd een van de mooiste mirakels, het mooiste verhaal dat de mens en elk ander levend wezen voortbrengt.
Het doet me namelijk erg dankbaar voelen. Dankbaar voor het mens zijn, maar ook dat in wezen je eigen geluk een beetje maakbaar is. Dat doet die wetenschap met mij.
Tegelijkertijd voel ik me dan erg nietig. Nietig in verhouding tot de rest van de wonderen waaruit dit lichaam bestaat. Het veroorzaakt een meer dan plichtmatige houding ten aanzien van de zorg van een tempel dat je eigen lichaam is.
Dat alle vitale onderdelen in grote mate samenwerken, en dat je lichaam iets meer is dan een fantastische fabriek. Het maakt me voor even heel erkentelijk, en zorgt ervoor dat ik dat respect voor het leven weer voor heel even vasthoud.