Mijn favoriete opa had Esperanto als zijn stokpaardje. Hij voorzag een wereld waar iedereen ‘gewoon’ weer met elkaar kon praten, en elkaar zelfs zou begrijpen, zolang we die rare taalbarrière maar voorbij waren.
Deze opa kon overigens prachtig schrijven. Zijn eerste – en komische – versje in mijn poëzie-album is er nog steeds een, die ik graag teruglees. Hij was ook betrokken bij de Gemeenteraad, en iedereen kende hem. In de buurt of daarbuiten. Als kind was ik altijd een beetje trots als ik naast hem over straat mocht lopen. Groot, stevig en stoer was hij. Een imposant figuur.
Ik kon heerlijk met hem debatteren, als kind al. Hij was het, die me de beginselen van de Bijbel bijbracht, zonder al te veel vooroordelen. Hij was het, bij wie we – 3 jonge nichtjes en vroeg wakker – op het raampje tikten om hem te wekken om 6 uur des ochtends voor onze ochtendwandeling in de bossen bij die camping. Hij vertelde dan prachtig over kabouters, feeën, en overige zielen die dat bos bewoonden.
Ik vond de wijze waarop hij kon spreken formidabel. Zijn voorlezen was een genot. Ik denk dat iedereen graag zo’n opa had willen hebben. Ik denk dat het komt, omdat hij me stilzwijgend de liefde voor het woord heeft geleerd. Zowel in gesproken vorm als op schrift.
Het #WOT-woord van gisteren was:
Woord ~ 1) Afgepaald stuk grond 2) Afgeperkt stuk land 3) Belofte 4) Bewoording 5) Deel van een hoofdstuk 6) Deel van een zin 7) Dier 8) Een zin 9) Erewoord 10) Formulering 11) Geheel van spraakklanken 12) Grammaticale term 13) Is nooit zinloos 14) Letterwoord 15) Logos 16) Omschrijving 17) Rede 18) Spraakklank 19) Taalkundige term 20) Taalteken 21) Term
Hij kreeg een hersenbloeding tijdens een Gemeenteraads-vergadering, en dat was nog een hele consternatie. En vanuit het ziekenhuis werd hij opgevangen in een kliniek, dezelfde waar moederlief nu tijdelijk bivakkeert. Tijdens zijn revalidatie was hij uiterst emotioneel, wat ik maar moeilijk kon aanzien, ook omdat hij van die grote imposante vent verwerd tot een iel oud mannetje. En dat zelf nog het meest besefte.
Ik ben nog steeds dankbaar, dat ik hem heb mogen kennen en dat het mijn opa was. En dat hij zijn interessantste genen toch enigszins heeft overgebracht naar mij en de rest van onze familie. Ik denk dat iedereen daarin zich realiseert dat we door hem toch die betere ‘mens’ zijn geworden…
#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat bij Martha een link achter naar je eigen blog.