Ze stond daar ineens voor een oliebollenkraam, want begin december en de oliebollen lokten haar danig. Ze besloot haar oude moeder te bellen, of ze ook trek had in een appelflap of iets dergelijks. Toetste de toegangscode op haar grote trots, haar iPhone11, in en voelde zich ineens onbehaaglijk. Helaas is face-id nog niet afdoende ingesteld, zodat je met een mondkapje op, altijd toch die code moet intikken. Er stond iemand nog net niet over haar schouders mee te kijken. Ze keek om, zag een jeugdig persoon, maar met mondkapje gesierd, waardoor ze louter die donkere ogen en krullenbos zag. Even schudde ze het nare gevoel van zich af, en deed haar bestelling bij de oliebollenboer.
Na ontvangst van die heerlijke lekkernijen wilde ze terug wandelen op hetzelfde pad, buiten dat winkelcentrum om. En zag plotseling twee lachende gezichten die tegelijkertijd ja knikten. Ineens kreeg ze weer die intuïtieve waarschuwing niet verder te lopen, waardoor ze zich subiet omdraaide en besloot toch die omweg door het drukke winkelcentrum heen te nemen. Eenmaal bij Pearle aangekomen, waar haar moeder een afspraak had, ging ze naar binnen. Maar ook hier kreeg ze het gevoel in de gaten te worden gehouden door een klein ventje verderop, die stond te bellen en haar leek te peilen.
Na de afspraak keerde ze met haar moeder in de auto weer huiswaarts, waar ze haar moeder vertelde van haar wat enge verhalen, onderwijl genietend van die oliebollen en appelflappen.
Tot ze vandaag bij de Vomar ineens weer datzelfde gevoel kreeg in de gaten te worden gehouden toen ze mobiel wilde bellen en eerst haar toegangscode in moest tikken. Toen ze haar lekkernijen dan maar contant afrekende, keek ze dan ook nieuwsgierig om zich heen of ook hier iemand buitengewone belangstelling voor had. En ja inderdaad, verderop bij het eind van de stelling werd ze nauwkeurig in de gaten gehouden.
En ook buiten de Vomar waren een paar types die haar op korte afstand leken te volgen. Tot zelfs dat moment dat ze later die avond terug naar huis ging met de auto en ook hier dat enge gevoel dat aller ogen gericht waren op haar en dat gevoel haar niet wilde verlaten.
Was ze zo makkelijk te herkennen middels haar kekke zilverkleurige jack? Was dit een nieuwe trend op het gebied van slachtofferen? Ze wilde opnieuw dat ze zich nog beter kon beschermen en schreef dan uiteindelijk toch maar een e-mail naar haar verzekeringsadviseur dat ze haar iPhone11 wilde verzekeren. Want hoe anders, kon ze reageren op haar instincten? Hoe anders had ze vurig gewenst niet te hoeven vertrouwen op haar intuïtie?